Het sneeuwde niet eens, maar kwam aardig in de buurt. We zijn maar 24 uur weggeweest, een korte winterbivak in de bossen bij Austerlitz. Iedereen verklaarde ons voor gek, want kou, nattigheid, enz. Maar wat bleek? We deelden de paalcamping met tien anderen! Waarvan vijf kinderen, heel schattig met kleine mutsjes en rugtasjes.
Ze hadden al vuur voor ons gemaakt! Ongekende luxe (want ik hoefde niet wéér af te gaan vanwege mijn slechte vuurmaakskills). Vlak voor het donker hing al het slaapspul in de bomen en waren de bivakzakken uitgerold. Jori warmde een huisgemaakte, vegetarische paella op terwijl de chocomel op de hete kolen stond te pruttelen. ‘s Nachts was het in drie slaapzakken toch wel wat heet bij +2. Hoezo afzien?
De ene dag baadde de heide in het zonlicht, de volgende dampte het in de mist. De bossen drupten van de smeltende rijp. De snelweg dachten we voor het gemak maar even weg.
