Dichter bij de grond

Ik blog nu een jaar of tien. Het begon met verslagen van fietstochten en werd geleidelijk meer een buitenblog over duurzaam en alternatief leven. Door de tijd heen had ik steeds een ander doel met mijn blog, van dagboek tot geld verdienen tot verhalen maken en mensen inspireren.

Vorig jaar heb ik de naam veranderd van De Wilde Weg naar Dichter bij de Grond. Wildernis, wilde beesten en de wilde randen van de ziel blijven, maar dat dekte de lading niet helemaal. Wat ik probeer te doen is zoveel mogelijk over de natuur leren en in de natuur zijn om zo dicht mogelijk bij de grond van het bestaan te komen. Inmiddels beschouw ik dat als mijn roeping of levenspad of droom of hoe je dat grote ding ook noemt waar je voor wilt leven. Ik schrijf om mijn gevoel en ervaringen te plaatsen en anderen te inspireren om dichter bij de natuur te leven.

Schrijven voor het web

Een paar jaar terug had ik nog het idee om van het schrijven te leven en de wereld rond te reizen. Ik probeerde een blauwe maandag wat als freelancer op te bouwen, maar heel succesvol was dat niet. Ik schreef teksten over visvakanties in Zweden of webteksten voor zzp’ers, en ontdekte hoe saai dat is. Er zat te weinig poëzie in.

Zou ik geld kunnen verdienen met mijn eigen blog? Ik heb tussen de 100 en 500 bezoekers per maand. Dat zijn er niet weinig, maar zeker niet genoeg om een professionele blogger te zijn. Ik weet wel wat ik kan doen om geld en lezers te krijgen:

• Sponsors zoeken, bijvoorbeeld door outdoorspullen te reviewen
• Er met links voor zorgen dat mensen doorklikken naar gesponsorde verhalen
• Pop-ups maken ‘koop dit!’, ‘lees dit!’, ‘wil je ook mijn nieuwsbrief ontvangen?’
• Elke dag druk doen op social media: ‘zie link in bio!’
• Populaire artikelen schrijven: ‘5 redenen om…’, ‘wat je nog niet wist over…’
• Schrijven voor zoekmachines
• Waanzinnige websitedesigns kopen en vullen met high-end fotografie

Maar schrijven wordt zo een beetje leeg. Het verandert in content creëren, influencers kopiëren, en pagina’s vullen met korte teksten en veel beeldmateriaal om de vluchtige aandacht van de lezer zo lang mogelijk vast te houden.

Reclame

Ik heb het een keer geprobeerd met een gesponsorde post voor Osprey voor een lichtgewicht rugzak. Dat was leuk, maar uiteindelijk voelde het toch niet goed. Het duurde een tijdje voor ik begreep waarom. Al schrijvende wordt het me steeds duidelijker dat vrijwel alles waar ik voor leef, en wat ik de moeite waard vind, langzaam verdwijnt door een systeem waarin consumeren – ook bij bloggende minimalisten en natuurliefhebbers – nog steeds een te grote rol speelt.

Vooral op instagram zie ik veel gesponsorde berichten, van gewone mensen zoals ik, die proberen om een onafhankelijk bestaan in de natuur op te bouwen. Om dat te bereiken verbinden ze zich aan outdoor-, zelfvoorzienend leven- en zero waste-achtige bedrijven. Ik begrijp dat heel goed, want zo’n samenwerking helpt in zekere zin ook om de wereld te veranderen en zoveel mogelijk mensen te inspireren, maar het is niet een economisch verdienmodel waar ik aan mee wil doen.

Ik wil dat mensen een eenvoudige, natuurlijke, vrije manier van leven adopteren, niet kopen. Ja, daar horen bepaalde spullen bij, zoals een moestuinbak of een waterdichte jas. En er zijn fantastische reviewwebsites die al die spullen uitgebreid testen zodat je een duurzame keuze kunt maken. Ik geef mensen ook graag advies als ze iets nieuws willen kopen. Maar ik wil er niet op subtiele manier reclame voor maken zodat ze het al gekocht hebben voordat ze zich beseffen wat ze eigenlijk nodig hebben. In plaats van te verdienen aan advertenties, kost het me 50 euro per jaar om advertenties van mijn blog te verwijderen.

Papier

Wat ik een leuke manier vind van geld verdienen met een blog zijn online cursussen of e-books. Ik heb me daar nooit aan gewaagd, maar veel goede voorbeelden gezien, zoals eetbare plantencursussen of advies over offgrid-wonen. Wie weet ga ik zoiets ooit nog doen, bijvoorbeeld als we ons huis hebben gebouwd. Maar de komende jaren kom ik er waarschijnlijk niet aan toe. Dat komt omdat ik een ander plan heb, eentje die me op dit moment veel meer aanspreekt: schrijven voor papier. Tastbare verhalen, tijdschriften, boeken. Niet om geld mee te verdienen, maar vanuit de menselijke neiging om iets creatiefs te willen maken.

Papier is slecht voor het milieu, zeggen mensen dan. Ze vergeten de energieverslindende, landschapsvervuilende datacentra die al ons zogenaamd duurzame internetverkeer in de lucht houden. Maar waar het me meer om gaat: online publiceren is geen alternatief voor papier. Op internet of in pdf kun je niet hetzelfde doen als in een tijdschrift of boek. Je beleeft een verhaal niet alleen door letters en foto’s te consumeren.

Er zijn artikelen die geschikt zijn voor het internet, zoals nieuwsberichten en ‘vijf redenen om…’ Er zijn artikelen die op internet meer waarde krijgen omdat ze gecombineerd worden met geluid en beeld, zoals reisverhalen. Maar er zijn ook artikelen die daar de diepgang missen die ze op papier wel krijgen.

Papier is trager. Je kunt niet doorklikken, er zijn geen advertenties. Papier is een plek waar je kunt ontsnappen aan het internetbrein, en waar je tussen de regels door nog je eigen ideeënwereld kunt vormen, waar je creativiteit en fijngevoeligheid niet ondersneeuwen maar worden aangewakkerd. Ik geloof dat papier de toekomst heeft omdat mensen blijven verlangen naar tastbare, fysieke en trage dingen.

Vrijheid

In plaats van mijn blog verder uit te bouwen, maak ik voor dat soort schrijven steeds meer tijd. Daar is nog niks van te zien, behalve de ruim 70.000 woorden die ik op een lokale schrijf heb staan en die ik maar blijf bewerken tot ik de juiste vorm gevonden heb.

Wat voor veel anderen werkt, en misschien wel een droom is, werkt voor mij niet. Met geld verdienen zou ik een deel van mijn vrijheid kwijtraken, en daarmee ook het grote ding waarvoor ik wil leven – de natuur. Liever leef ik zuinig, spaar ik om langere periodes vrij te nemen, zoveel mogelijk buiten te zijn en verhalen te maken. Eigenlijk zoals ik nu al doe, maar dan ook analoog.