Dichter bij de grond

Ik wist al voor vertrek dat ik geen oog dicht zou doen maar Heike slaapt door de vrieskou heen. Is ze tevreden? Houdt ze nog van me? Of bezwijkt ze langzaam aan onderkoeling?

‘In Noorwegen leggen ze die kleintjes ook bij -20 in een skipak buiten,’ zegt Erik. Een paar minuten later hoor ik hem ontspannen snurken. Ik denk: die -20 moet hij overdrijven, want dat is zo koud dat je wimpers aan elkaar plakken. Ik denk ook: die kleintjes zijn vast ouder dan zeven weken. En zo blijf ik een paar uur naar Heike kijken, luisteren en met mijn bevroren vingers in haar nek voelen of ze nog op temperatuur is.

Ze is het slachtoffer – of de gelukkige deelnemer – van een belangrijk ritueel: het openen van het kampeerseizoen. In april, als de campings uit hun winterslaap komen, pakken we traditiegetrouw onze slaapzakken en gaan we naar buiten. Zo markeren we het begin van de warme maanden waarin alle avonturen in een stroomversnelling komen. Dat Heike pas zeven weken is, maakt het allemaal wat spannender. Maar we hebben er vooral ontzettend veel zin in. Als er iets is dat we haar mee willen geven, is het dit: inspirerende, bevrijdende dingen mogen moeite kosten.

Met Heike is het meteen oefenen voor alles wat dit jaar nog komen gaat. We wandelen naar natuurkampeerterrein Quadenoord op een kwartier van ons huis. Nieuwe driepersoonstent in de nieuwe kinderkar. Baby warm ingepakt in fleece, wol en dons. Thermosflessen kokend water voor haar kruik. Als het niks wordt, lopen we gewoon weer naar huis. Dan was het toch een succes, omdat we er van geleerd hebben.

Maar wat oefenen we precies, vraag ik me om twaalf uur ‘s nachts rillend in de slaapzak af. Ik heb het steenkoud omdat ik vooral aan Heike heb gedacht. Voor mezelf heb ik per ongeluk mijn zomerslaapzak ingepakt en mijn lakenzak thuis gelaten. Ik zag niet voor me hoe ik anders borstvoeding kon geven. Deze omstandigheden gaan waarschijnlijk niet meer voorkomen. Het wordt straks warmer en tegen de tijd dat de temperaturen weer dalen, is Heike een volwassen baby met een ander ritme. Aan de andere kant: als we dit kunnen, wordt de rest van het jaar een makkie.

Erik verschoont haar in het holst van de nacht, zittend onder ons riante piramidedoek. Ze laat zich rustig in- en uitpakken. Als ik Heike met wat gepruts in mijn slaapzak geschoven aan de borst leg, is het alsof er een kacheltje tegen me aan ligt. Ze drinkt al een week slordig en we zitten onder de melk. Maar ze drinkt, ze is warm, ze lacht zelfs en dan slaapt ze weer. Eindelijk kan ook ik met gerust hart een paar ogen dicht doen.

In de momenten van halfslaap komt het korte maar diepe geluk. Een heldere maan op de donkere aarde. Vogels die de eerste zon begroeten. De geur van nylon tentdoek en dorre bladeren. Onze kleine cocon waar de wind zachtjes doorheen blaast, de adem van Erik en onze dochter. Onze dochter!

Om negen uur ‘s ochtends is het al minder koud. We ritsen het dons open en drinken koffie en thee onder de grove dennen. De hele tijd kijken we naar Heike die ons met haar grote ogen volgt, haar luier volpoept en het geluid van een bosuil nadoet, precies zoals baby’s van zeven weken horen te doen. Ze lijkt nog van ons te houden.

Onze eerste familievakantie. Klein, zoals zij, maar daarom niet minder groots.

Hoe doen we dat?

Voor het openen van het kampeerseizoen kiezen we een camping dicht bij huis. Vaak nodigen we vrienden uit, soms maken we vuur. We slapen veel, want het is nog donker en koud. Ook al kamperen wij het hele jaar door, toch voelt deze nacht in april speciaal. De magie gebeurt vanzelf. De zin naar meer avontuur ontluikt. Het is onze manier om de lente te vieren.

Kamperen, fietsen en wandelen met baby

We wilden een kampeeruitrusting testen voor wandelen en fietsen, dus bewust geen zware of volumineuze baby-slaaptentjes, wandelwagens, maxi-cosi’s en andere baby-reisspecials zoals verschoonmatjes en dikke pakken die vooral schattig maar niet praktisch zijn.

Dit namen we mee:

• Kinderkar: Thule Chariot Cross 1 met Infant Sling (babyhangmat) – deze gaan we als fietskar gebruiken – alle babyspullen konden in de opbergvakken van de kar.
• Draagzak: Marsupi Breeze – hiermee gaan we wandeltochten maken – ook handig als ze huilt, in de draagzak wordt ze vaak snel ontspannen.
• Tent: Luxeoutdoor Hexpeak f6a – een piramidetent; ruimte voor 2,5 persoon en rugzakken/fietstassen – relatief goedkoop (250 euro) – relatief licht (2,7kg)
• Slaapzak: Patagonia Infant Hi-Loft Down Sweater Bunting, maar dan met rits bij de benen zodat je er ook een zak van kunt maken. Omdat deze voor baby’s van een jaar is, korten we de zak in met een bandje. Zo kan ze er niet in wegzakken – tweedehands gekocht.
• Deken: wollen Klippan Wiegdeken.
• Slaap- en verschoonmat: een simpele schuimmat zoals de Thermarest Z Lite – dubbelgevouwen voor extra isolatie.
• Kruik: deze heeft ze thuis niet meer nodig, maar omdat het zo koud was, namen we hem toch mee. We vulden ook twee thermosflessen (Thermos Ultimate Insulation 0,9L) kokend water zodat we halverwege de nacht de kruik opnieuw konden verwarmen.
• Drie lagen kleding:
  • (1) romper zoals ze die thuis ook draagt
  • (2) fleecetrui met warme, zachte tuinbroek – wij kochten tweedehands de Patagonia Baby Micro D Fleece Crew en een vriendin naaide voor ons een tuinbroek die lijkt op de Patagonia Baby Synchilla Fleece Overall.
  • (3) fleece-bunting – heet in Nederland ook wel boxpak, al hebben die vaak geen sokjes en capuchon – wij kregen de Patagonia Infant Micro D Fleece Bunting cadeau.
• Verschonen: twee eco-wegwerpluiers, billendoekjes, een hydrofieldoek, extra romper, boxpak en wollen mutsje. Als verschoonmat hebben we vaak een kleingeknipt schuimmatje/zitmatje mee – deze is niet per se nodig omdat ze al op een schuimmat slaapt.
• Voeden: een hydrofieldoek, een paar zoogcompressen en fleecedeken – de deken was nodig omdat het tegen het vriespunt was en ik half uit mijn slaapzak moest om haar de borst te geven. Ik had al een voedingshemd, wollen t-shirt en donsjas aan. Normaal zou dat genoeg zijn, nu was het zonder extra deken net te koud.
• Fopspeen: voor noodgevallen – om te voorkomen dat ze de hele camping bij elkaar brult.