reis licht, leef buiten, zoek het mysterie
Ik mis het wandelen. De computer roept, niet alleen op het werk, maar ook als ik thuis ben, want er is ineens weer zoveel leuks te doen, zoals eindeloos reviews over lichtgewicht brandertjes lezen. Het liefste trek ik met niks de natuur in, want meer eenvoud is meer magie, maar dat is een romantisch idee,... Lees verder →
Met de laatste sneeuw kwam er weer magie naar beneden. Eerst was er de zon. De Botnische Golf was bevroren. Over het ijs kon ik langs het riet lopen, een smal pad op, waar ik aan het einde een houten bouwwerk had gezien. Ik verwachtte een vogelkijkhut, maar het was een vrouwenbadhuis. Een bord op... Lees verder →
Vorige week schreef ik: Er gebeurt nog veel meer, maar dat is magie van een andere orde. Meteen kreeg ik vragen of ik een man had ontmoet/gezoend/wie de vader was/of ik dan wel weer naar Nederland kwam. Maar ik zocht helemaal geen man, dus dat kan het niet zijn. Ik logeerde de afgelopen drie weken... Lees verder →
Ik ben al een tijdje in nationaal park Pyhä-Luosto. Als ik uit mijn huisje stap, loop ik tegen een rots aan. Het is een afgeronde piek die de helft van de tijd in de wolken zit, met daar omheen smeltwatervlaktes en moeras. Als het helder is, kan ik tot in Rusland kijken. Het lijkt dan... Lees verder →
Treinstations in Scandinavië hebben altijd verwarmde wachtruimtes. Dus daar zitten niet alleen reizigers, maar ook zwervers, alcoholisten en andere mensen die niet echt ergens naartoe kunnen. Dat wist ik omdat ik ook nergens naartoe kon. Ik had al twee uur bij de Espressobar gezeten, en daar werd ik weggekeken. Ik was ziek en ik had... Lees verder →
Ik heb het wandelen in de sneeuw best een tijd uit zitten stellen, want Rusland kwam voorbij en daarna ik wist niet zo goed waar ik in mijn eentje beginnen moest. Daarom had ik een groepstocht geboekt. Het grote voordeel daarvan was dat de gidsen de uitrusting verzorgden (zware, grote spullen die niet in het... Lees verder →
Wat bezielde me om in Rusland te gaan stedentrippen? Steden, trippen en moeilijke landen zijn niet echt mijn ding. Dus er moesten wel hele goede redenen zijn. De eerste reden: ik had een logistiek probleemBegin december was ik in Kirkenes (noord Noorwegen), eind december moest ik in Karlstad (zuid Zweden) zijn. Dat lijkt simpel, maar... Lees verder →
Het plan was om zo ver mogelijk naar het noorden te gaan, want dat leek me boeiend in de winter. De Harz en de Skaneleden waren een warming-up, om in de natuurstemming te komen. Maar nu begon de reis pas echt. Naast wandelen en fietsen heb ik nog een andere fascinatie: boten. En ik wilde... Lees verder →
Ik keek zo de ijstijd in. Zuid Zweden is vlak, zeiden ze, maar dat kan natuurlijk niet als er een paar miljoen kilo gletsjer overheen gegaan is. De heuvels rolden als versteende golven door het landschap. Ik struikelde bijna over de zwerfkeien. Over de Skaneleden liep ik van Trelleborg, in het zuiden, naar Hässleholm. Een... Lees verder →
Ik ben vertrokken, dus het moeilijkste zit er op. Eerst een korte retraite, veel gegeten, goed geslapen, maar eigenlijk zat ik gewoon te wachten tot ik de natuur in mocht. Mijn viermaandenreis begon met een wandeling in de Harz. De Harz is onder Nederlanders niet zo bekend. Het is het noordelijkste gebergte in Duitsland, een... Lees verder →
Het regende veel. Het regende zoveel, dat de bodem van de helling omlaag was gespoeld en als een plak modder de weg bedekte. En als het droog was, scheen niet automatisch de zon. Die zat achter een dikke muur van mist die de ruimte tussen de bomen en een potentieel blauwe hemel vulde. Waterstroompjes denderden... Lees verder →
Ik kwam deze foto's tegen in mijn oude plakboeken. Onze eerste fietsvakantie, ik zal een jaar of vier zijn. We slepen een katoenen tent mee - 3 zakken, meer dan 5 kilo - heel modern in die tijd. En op de fietskar liggen campingstoelen en een opgeklapte tafel. Aan mijn gezichtsuitdrukking te zien heb ik... Lees verder →
Tot de 18e eeuw was het een achterlijk idee dat je voor je gezondheid, lol of persoonlijke ontwikkeling een berg beklom, boswandeling maakte of een strand bezocht. Het concept 'persoonlijke ontwikkeling' bestond überhaupt niet. Je overleefde, en als je iets nastreefde, was dat de ontmoeting met God in het hiernamaals. De Verlichting en Romantiek brachten... Lees verder →
‘Doe effe normaal,’ zei iedereen in Nederland. Eenmaal in de sneeuw op duizend meter hoogte, zeiden de Noren: ‘O leuk, veel plezier’. Nadat een gondel ons van het dal van Rjukan boven op de Hardangervidda had getild, kwamen we eerst nog wat mensen op sneeuwscooters en langlaufski’s tegen. Er was een pad omhoog, tot boven... Lees verder →
Holy shit, wat wilde ik graag dat alles zou werken. Zoveel onzekerheid, Jasper, Tim, mijn oude fiets en die lange route. Onderweg las ik een boek van Murakami. Het was een coming of age-novel en de ontknoping was in Finland. Typisch, dacht ik, ik ben ook een coming of age-novel en mijn ontknoping is ook... Lees verder →
Schiedam is een eind lopen vanuit mijn oude huis. Vier dagen en vijfenzeventig kilometer. Verhuizen kost tijd, voor andere dingen moet tijd gemaakt worden. Zoals langzaam wennen aan een nieuwe woonplaats. Deze blog moest dan wel weer een beetje afgeraffeld worden. Maarja, gelukkig hebben we de foto's nog. Amsterdam Schiedam Op dag 1 zit ik wat... Lees verder →
Het sneeuwde niet eens, maar kwam aardig in de buurt. We zijn maar 24 uur weggeweest, een korte winterbivak in de bossen bij Austerlitz. Iedereen verklaarde ons voor gek, want kou, nattigheid, enz. Maar wat bleek? We deelden de paalcamping met tien anderen! Waarvan vijf kinderen, heel schattig met kleine mutsjes en rugtasjes. Ze hadden al... Lees verder →
Dit was mijn route. 1240 kilometer in veertien fietsdagen langs kale bergen, wilde kusten, mistige lochs en uitgestrekte vlaktes. Ik begin een beetje abrupt om meteen maar duidelijk te maken waar het deze vakantie om draaide: ik heb van A naar B gefietst en onderweg mooie dingen gezien. In Stirling begon ik aan een tocht... Lees verder →
