Reis licht | Leef buiten | Zoek het mysterie
Treinstations in Scandinavië hebben altijd verwarmde wachtruimtes. Dus daar zitten niet alleen reizigers, maar ook zwervers, alcoholisten en andere mensen die niet echt ergens naartoe kunnen. Dat wist ik omdat ik ook nergens naartoe kon. Ik had al twee uur bij de Espressobar gezeten, en daar werd ik weggekeken. Ik was ziek en ik had... Lees verder →
Oud & Nieuw Met oud & nieuw was ik thuis. Het voelde als thuis. Ik was in de natuur, op een festival in een boerderij. En ik was met reisgenoten: 250 mensen die hun eigen weg volgen, maar allemaal ongeveer dezelfde kant opgaan. Dus we begrepen elkaar zonder woorden, en dat is fijn contact maken.... Lees verder →
Wat bezielde me om in Rusland te gaan stedentrippen? Steden, trippen en moeilijke landen zijn niet echt mijn ding. Dus er moesten wel hele goede redenen zijn. De eerste reden: ik had een logistiek probleem Begin december was ik in Kirkenes (noord Noorwegen), eind december moest ik in Karlstad (zuid Zweden) zijn. Dat lijkt simpel,... Lees verder →
Het plan was om zo ver mogelijk naar het noorden te gaan, want dat leek me boeiend in de winter. De Harz en de Skaneleden waren een warming-up, om in de natuurstemming te komen. Maar nu begon de reis pas echt. Naast wandelen en fietsen heb ik nog een andere fascinatie: boten. En ik wilde... Lees verder →
Ik keek zo de ijstijd in. Zuid Zweden is vlak, zeiden ze, maar dat kan natuurlijk niet als er een paar miljoen kilo gletsjer overheen gegaan is. De heuvels rolden als versteende golven door het landschap. Ik struikelde bijna over de zwerfkeien. Over de Skaneleden liep ik van Trelleborg, in het zuiden, naar Hässleholm. Een... Lees verder →
Ik ben vertrokken, dus het moeilijkste zit er op. Eerst een korte retraite, veel gegeten, goed geslapen, maar eigenlijk zat ik gewoon te wachten tot het echt begon. Ik wilde lopen, dan was ik van de onzekerheid af of dat wel zou gaan. Want mijn been brandde als een kampvuur van mijn veel te zware... Lees verder →
Het regende veel. Het regende zoveel, dat de bodem van de helling omlaag was gespoeld en als een plak modder de weg bedekte. En als het droog was, scheen niet automatisch de zon. Die zat achter een dikke muur van mist die de ruimte tussen de bomen en een potentieel blauwe hemel vulde. Waterstroompjes denderden... Lees verder →
Ik kwam deze foto's tegen in mijn oude plakboeken. Onze eerste fietsvakantie, ik zal een jaar of vier zijn. We slepen een katoenen tent mee - 3 zakken, meer dan 5 kilo - heel modern in die tijd. En op de fietskar liggen campingstoelen en een opgeklapte tafel. Aan mijn gezichtsuitdrukking te zien heb ik... Lees verder →
Tot de 18e eeuw was het een achterlijk idee dat je voor je gezondheid, lol of persoonlijke ontwikkeling een berg beklom, boswandeling maakte of een strand bezocht. Het concept 'persoonlijke ontwikkeling' bestond überhaupt niet. Je overleefde, en als je iets nastreefde, was dat de ontmoeting met God in het hiernamaals. De Verlichting en Romantiek brachten... Lees verder →
‘Doe effe normaal,’ zei iedereen in Nederland. Eenmaal in de sneeuw op duizend meter hoogte, zeiden de Noren: ‘O leuk, veel plezier’. Nadat een gondel ons van het dal van Rjukan boven op de Hardangervidda had getild, kwamen we eerst nog wat mensen op sneeuwscooters en langlaufski’s tegen. Er was een pad omhoog, tot boven... Lees verder →
Holy shit, wat wilde ik graag dat alles zou werken. Zoveel onzekerheid, Jasper, Tim, mijn oude fiets en die lange route. Onderweg las ik een boek van Murakami. Het was een coming of age-novel en de ontknoping was in Finland. Typisch, dacht ik, ik ben ook een coming of age-novel en mijn ontknoping is ook... Lees verder →
Schiedam is een eind lopen vanuit mijn oude huis. Vier dagen en vijfenzeventig kilometer. Verhuizen kost tijd, voor andere dingen moet tijd gemaakt worden. Zoals langzaam wennen aan een nieuwe woonplaats. Deze blog moest dan wel weer een beetje afgeraffeld worden. Maarja, gelukkig hebben we de foto's nog. Links en boven Amsterdam, rechtsonder... Lees verder →
Het sneeuwde niet eens, maar kwam aardig in de buurt. We zijn maar 24 uur weggeweest, een korte winterbivak in de bossen bij Austerlitz. Iedereen verklaarde ons voor gek, want kou, nattigheid, enz. Maar wat bleek? We deelden de paalcamping met tien anderen! Waarvan vijf kinderen, heel schattig met kleine mutsjes en rugtasjes. Ze hadden... Lees verder →
Kilometers maken, mist en geen gedoe, eindelijk. Dit was mijn route: 1240 kilometer in veertien fietsdagen langs kale bergen, wilde kusten, mistige lochs en uitgestrekte vlaktes. Ik begin een beetje abrupt om meteen maar duidelijk te maken waar het deze vakantie om draaide: ik heb van A naar B gefietst en onderweg mooie dingen gezien.... Lees verder →
Buitenleven wordt verslavend en het went. Mijn rugzak of fietstassen staan de laatste tijd al half ingepakt, in een uur kan ik weg zijn. Ik september fiets ik naar het noorden van Schotland, maar dat lijkt nog zo ver weg. Gelukkig kon ik afgelopen maand twee keer naar de Eifel om te wandelen en mijn... Lees verder →
Vanochtend As in tas uitgelezen, het nieuwste boek van Jelle Brandt Corstius. Wat schrijft die man jaloersmakend goed. Het gaat over fietsen en over rouw. In een tocht van Amsterdam naar de Middellandse zee verwerkt hij het verlies van zijn vader. Dat gaat met een hoop humor en cynisme, zodat het niet altijd opvalt dat... Lees verder →
Het begon met van dat druilerige weer. Af en toe een hagelbui. Koud! We waren naar het zuiden afgereisd in de hoop op betere temperaturen dan tijdens vorige buitenlandtochten. Maar helaas. Ik zat klam en bevroren op de fiets. Ons einddoel was Luxemburg, 500 kilometer verderop. Om daar te komen volgden we de frontlijnroute vanaf Basel. Door... Lees verder →
Jemig, wat was ik gelukkig de laatste twee weken van mijn vakantie. Toen we afgelopen weekend terugreden uit de wildernis en ik mezelf bij een tankstation weer voor het eerst in een spiegel bekeek, zag ik geen vuil en vermoeidheid, maar leven. In het hostel in Oslo viel ik als een blok in slaap. Twee weken eerder kon ik... Lees verder →
