Dichter bij de grond

Bij duurzaam leven hoort ook betaalbaar leven. Mijn doel is altijd om van één salaris rond te kunnen komen zonder in te teren op wat er voor ons toe doet: buitenleven en duurzaam consumeren.

Elk jaar werk ik ons huishoudboekje bij. Het is een excelletje op mijn computer met alle inkomsten en uitgaven. Het huishoudboekje geeft overzicht en het is een goed moment om abonnementen of verzekeringen aan te passen, met bedragen te schuiven en te checken of we de variabele kosten nog een beetje in toom houden. Met veel interesse kijk ik ook altijd naar de boekjes van anderen, zoals in Genoeg Magazine. Het is inspirerend om te zien van hoe weinig sommigen kunnen rondkomen. Tegelijkertijd valt het me iedere keer weer op hoe hoog de vaste lasten zijn als je niet de wereld rondfietst, maar in een huis woont.

Vaste lasten

Het Nibud adviseert dat niet meer dan de helft van je inkomen aan vaste lasten op zou moeten gaan. Zo kun je een buffer opbouwen en ben je minder kwetsbaar voor een plotselinge inkomensdaling of lastenverzwaring. Vaste lasten zijn maandelijks terugkerende kosten zoals hypotheek, belastingen, verzekeringen en stroom, maar er horen ook abonnementen bij.

Wij zitten op 48%. Dat we net onder de 50% blijven, hebben we te danken aan ons relatief betaalbare, energieneutrale huis. En het kan elk moment gaan schuiven als we Heike naar de kinderopvang brengen. In juli vorig jaar schreef het Nibud al dat een groeiend aantal huishouden klem zit vanwege de gestegen kosten.

Abonnementen

Spotify, de Correspondent, Natuurkampeerterreinen, donaties… Er zijn zoveel sympathieke en leuke dingen waar je lid van kunt zijn of geld aan kunt geven. Bij ons gaat er veel naar kamperen en natuur: Nivon, DNT, NTKC, Natuurmonumenten, WNF enz., enz. Maar lidmaatschappen bespaart ons ook geld. Bij de kanovereniging kunnen we bijvoorbeeld voor 24 euro per maand boten en zwemvesten huren, mee met activiteiten en lessen volgen, zodat we niet alles zelf hoeven te kopen, onderhouden en organiseren.

Eten

Om de kosten te beheersen, probeer ik op eten te besparen. Een paar keer per jaar bestel ik grootverpakkingen pasta, rijst, havermout, olijfolie, e.d. bij Odin, een biologische voedselcoöperatie waar we lid van zijn. De prijzen bij Odin zijn relatief hoog, maar ik vind het belangrijk dat voedsel schoon en gezond verbouwd wordt en boeren een goed loon krijgen. Door grootverpakkingen te bestellen, ben ik in één keer veel geld kwijt, maar blijft het daarna overzichtelijk.

De rest van de boodschappen doen we steeds vaker bij Lidl, die duurzamer en socialer is dan je op het eerste gezicht zou denken. Ze hebben veel biologische groenten en zuivel en lekker brood. Gewone supermarkten, maar vooral AH, mijden we zoveel mogelijk.

Alles op de fiets

Leven zonder auto scheelt een hoop geld. Eerder kostte Erik dat ten minste 500 euro per maand en als er iets kapot ging, kwam daar zo een paar honderd tot duizend euro bij. Nu zijn we aan OV en fietsen zo’n 330 euro per maand kwijt. We hebben een dalurenabonnement en weten inmiddels voor vakantie de goedkope tickets in het buitenland te vinden, zoals de Duitse dagtickets.

Buffer

Nu ik tijdelijk geen werk heb, teren we in op ons spaargeld. Dat kan omdat ik daar jarenlang naartoe gewerkt heb. Op mijn 25e begon ik bewust met extra aflossen en sparen zodat ik op termijn vrijer zou zijn om van baan te veranderen of een tijd iets anders te doen. Ik keek vijf tot tien jaar vooruit.

Toen we samen gingen wonen, veranderde de situatie. Samenwonen is goedkoper, maar we wilden ook een huis bouwen. Omdat we nog beiden een goedbetaalde baan hadden, konden we extra aflossen op de hypotheek en spaarden we honderden euro’s per maand. Maar door het bouwen ging de buffer er weer snel doorheen.

Ook nu de grootste kosten achter de rug zijn, valt het me tegen hoe snel het geld opraakt. In mijn oude appartement was de hypotheek drie keer zo laag en had ik veel langer met mijn spaargeld kunnen doen. We staan op het punt dat we de financiële ruimte die we de hadden weer opnieuw moeten opbouwen.