Dichter bij de grond

– reis licht, leef in eenvoud, zoek het mysterie

Er zit veel kracht in een wild en eenvoudig leven. Vuur, verwondering, warmte en leven. Maar ook: ontbering, fysiek werk, de lange en onstuimige reis naar jezelf, een stevige basis. Hier ligt de grond van het bestaan. Daar zoek in naar, daar schrijf ik over, daar neem ik je het liefst mee naar toe.

Ik maak natuurroutes, verhalen en gedichten en ben wildernisgids-in-opleiding. Hier lees je meer over mijn thema’s: reis licht | leef in eenvoud | zoek het mysterie.

Boek

Ik werk aan een poëtische roman over het verlangen naar wildernis. Het is een verhaal over een ruig en meditatief leven in de bergen. Een zoektocht naar de grond van het bestaan. Een boek dat je op een boomstam leest en dat het verlangen aanwakkert om zelf de natuur in te trekken.

Op dit moment schrijf ik de laatste paar duizend woorden van het manuscript. Ik zoek ook naar een passende redacteur of uitgever om me verder te helpen.

Gedichten

How to be a poet

Er zit veel wijsheid in onder een boom zitten en je favoriete boek lezen. Natuurlijk, er moet eten […]

Berghut

Abisko/Narvik. September 2022. 7 dagen. 80km. I Alles is er. Romantiek. Kaarslicht om bij te schrijven. Storm, natte […]

Columns

In mijn redactiejaren bij Tijdschrift De Wereldfietser schreef ik (onder andere) deze columns over fietsreizen.

Nieuwste verhalen

Zwanger in de bergen

Ik ga op de bank zitten en dekentjes breien, denk ik steeds. Toch ben ik per ongeluk al […]

Laden…

Er is iets fout gegaan. Vernieuw de pagina en/of probeer het opnieuw.

Instagram (@mieke_huisman)

Wat is dit schattig geworden. 🥰 De wieg is klaar! Dat was heel veel werk voor een hele korte periode voordat ons kindje er alweer uitgroeit. Maar dat zijn de mooiste projecten. 😄 Ik heb vandaag het manuscript van mijn boek naar een freelance redacteur gestuurd! Anderhalf jaar geleden begon ik met schrijven van een poëtische roman over het verlangen naar wildernis. Nu is de eerste grove versie van ruim 55.000 woorden klaar. De redacteur gaat naar de opbouw en schrijfstijl kijken, zodat ik er daarna weer mee verder kan. Vet spannend, zij is de eerste die het leest! Het laatste opleidingsweekend van dit jaar was ontzettend fijn. We waren in de Franse Ardennen in een bos waar je ongestoord wildernisdingen mag doen en waar het vol zit met beesten. Als de zon schijnt, mag de wasmachine aan. Regeren is vooruitzien: we moeten in de toekomst veel minder energie gaan gebruiken, of energie gebruiken wanneer het beschikbaar is. Wij wennen daar vast aan 😄 Fiets&Bivakweekend voor onze fietsvrouwengroep. Dat was leuk! En mijn eerste wildernisgidsactiviteit. Voor mijn wildernisgidsopleiding moet ik 150 eetbare en giftige planten, bomen en struiken kennen. Ik vind dat niet heel zinvol. Vooral omdat die 150 planten veel soorten hebben die op ze lijken, maar die we niet moeten kennen. En omdat het er teveel zijn, over een jaar ben ik de helft weer vergeten. De wieg is bijna af! Er zitten 10 rijen dubbele knopen in en hij is 37cm diep. Met matras wordt het bedje dan uiteindelijk 28cm diep, en dat schijnt een veilige maat te zijn. Ik heb tijdens het knopen elke knoop gemeten zodat ze op een rechte lijn zouden komen. Hoop werk, heel zen. 😉 We fietsten een uur door het bos om als proefpersonen te fungeren bij een opleiding voor zwangerschaps-haptonomen. Dat zijn mensen die je helpen om te voelen wat er allemaal gebeurt zodat zwanger zijn meer diepgang krijgt dan commodes kopen en echo's ondergaan. Je zou denken dat je zo'n raam er wel even in zet, maar niets is minder waar. Eerst moesten er kozijnen worden gemaakt, nu is Erik al dagen aan het bijtelen, schuren en waxen om de scharnieren op de juiste plek te krijgen en alles netjes te maken. Daarna is de deur aan de beurt... Ik moet ook wandelen omdat ik anders ongemakkelijk veel last van mijn heup en rug krijg. Nu ik zwanger ben is het erger. Ik wandel elke ochtend een uur voor ik achter de computer kruip. Tussendoor beweeg ik ook zoveel mogelijk. Er zit veel wijsheid in onder een boom zitten en je favoriete boek lezen. Vandaag was ik weer in het bos, want ik had een herinnering nodig aan wat er toe doet. Ik heb er ook een gedicht en blog over geschreven. Ik heb veel bewondering voor mijn ouders, schoonouders en Erik, die een vak hebben geleerd en echt iets kunnen. Schroeven, zagen, meten, graven. Hard werken om iets moois en duurzaams te maken. Ik hoop dat we daarvan ook weer iets aan ons kind doorgeven.

Ook meer natuur? Schrijf je in voor verhalen in je mail