Een kort bericht. Want ik barst van de energie maar er zijn zoveel andere dingen te doen, zoals planken tegen het plafond spijkeren, weer een coronatest (weer negatief), grote twijfels bij de wereld zetten. Zorgen om vrienden die omvallen (burn-out). Niet één, meerdere. Terwijl ik zelf vrijwillig, langzaam, al die gekte achter me laat en dingen simpeler maak dan ze zijn: wildernisgids, schrijven. Voorzichtige pogingen om iets kunstzinnigs te doen – dingen die niet in het systeem passen, hoe minder ‘waard’ hoe beter (gekke economie). Planken tegen het plafond spijkeren.
Mensen schijnen er moeite mee te hebben om de wereld als een (één) geheel te zien. Het eerste vak dat ik op de universiteit kreeg, was Systeem Aarde, over hoe alles met alles samenhangt, maar het lijkt wel alsof niemand dat op school geleerd heeft. Behalve de ecologen, misschien. En de historici, tot op zekere hoogte. Hoe je na zo’n vak nooit meer in een samenleving kunt geloven die zijn eigen grond kapot maakt (als je het wel probeert, krijg je een burn-out).
Brengt me bij hoe milieuactivisten ook elkaar kapot maken (‘ik heb meer zonnepanelen dan jij’). We krijgen veel commentaar op ons huis, dat heb je als je er woorden als ‘duurzaam’ en ‘eco’ aan hangt. Meestal bewonderend, maar ook negatief omdat we niet geloven in het technologische sprookje dat de wereld gaat redden, maar in kleinschaligheid en grenzen aan groei. Omdat de meeste ‘duurzame’ oplossingen meer van hetzelfde zijn: overconsumptie, gemak, afhankelijkheid. Liever lokaal hout dan een schip vol lithium uit God-weet-waar (Chili). Maar wij kunnen dat ook niet dag in dag uit volhouden, want onze economie is nou eenmaal groots.
Waarom zouden wij perfect zijn? Waarom jij? Wie gelooft er nu echt dat er één (of überhaupt een) oplossing voor dat complexe Systeem Aarde is? Dat is er niet. En met die pijn dealen we nu (gaan we nog een hoop te dealen krijgen in de toekomst). Je kunt dat als een opluchting beschouwen. De wereld glijdt van je schouders af.
Er is niet één manier om het goed te doen. Wel veel kleine manieren om iets goed te doen. We zien hoeveel verschil het maakt om aan de randen van de maatschappij te pionieren, hoe klein dat ook lijkt (er zijn altijd mensen die meer zonnepanelen hebben). Hoeveel we daar voor terug krijgen. Je gelooft je ogen niet.
Planken tegen het plafond spijkeren. Het is allang geen kort bericht meer. Ik hoef niet te horen dat ik me van anderen niets aan moet trekken (dank je, weet ik). Ik ben oud genoeg om voor mezelf te kunnen denken (lekker is dat). En ik geloof hier zo heilig in, ja, bijna op het religieuze af: met de wereld gaat het niet zo goed, maar dat betekent niet dat wij (ook jij) geen goede mensen zijn, met goede ideeën, met zinvolle intenties.
Konden we maar praten in plaats van elkaar korte berichten te schrijven.
Ik schreef deze blog na het luisteren naar een interview met Paul Kingsnorth, schrijver en oprichter van Dark Mountain Project (interview start na 10 min.): https://www.deathinthegarden.org/podcast/16-paul-kingsnorth-wisdom-from-a-recovering-environmentalist
5 reacties op “Een kort bericht”
.ook gesproken/ geschreven
De aarde als één geheel, evenwicht!!
50 jaar na club van Rome het rapport grenzen aan de groei, hebben we de technologie die stukjes oplossing biedt, zoals CO2 afvangen, maar niet het gehele evenwicht…..de beweging waar ook jullie van zijn komt maar heel langzaam opgang, maar het is er el, laten we dat laten groeien en versterken.
Ja, mee eens!
Het gaat reuze goed met de wereld! Er is een complete collaps gaande van alle voor aarde destructieve systemen. Wat/wie nu aan de rand van de maatschappij pioniert, staat binnenkort middenin de chaos als een rots en houvast voor velen die geconfronteerd met de feiten eindelijk beseffen dat aarde één geheel is. En nog even iets anders; leuk Mieke dat je fictief aan het schrijven bent gegaan, maar gooi de non-fictie a.u.b. niet weg. Verstrikt raken in een zwaar en intensief denkproces ‘hoort’ bij schrijven. Stap opzij, afstand, de boel de boel laten, terug in het lichaam komen en dan borrelt de informatiestroom weer omhoog. Soms gaat het als een trein, soms kom je helemaal vast te zitten. En : ) enig moment ben je bij het punt aanbeland … eindelijk is het zoals ik van binnen voelde dat ik het wilde hebben. Je filosofische gedachten over natuur-eenvoud-mens zijn, zijn prachtig om te lezen!
Dank je wel Marion! En ik ben het met je eens, wie pioniert staat alleen maar sterker.
Jullie zijn goed bezig, Mieke
Outlook voor Android downloaden ________________________________