Om de ouders te bedanken voor al het klussen namen we ze mee naar Drenthe. Van tevoren wisten ze niks, en man, dat vonden ze maar spannend. Een paar uur voor vertrek stuurden we een foto van een topografische kaart met omcirkeld kruispunt: zorg dat je om half 6 in Engeland bent. Voor avondeten wordt gezorgd.
In een hyperluxe maar schattig Drents boerderijtje van de lokale natuurorganisatie dekten wij ondertussen een romantische tafel. De ouders waren blij verrast en misschien ook wel opgelucht, want een weekend weg met de kinderen kan ook een weekend onder een bouwzeil op een wildkampeerplaats betekenen. In plaats daarvan kregen de mazzelaars een vers opgemaakt bed, houtkachel en lekkere speciaalbiertjes. ‘s Avonds mochten ze hun schoen zetten, heel spannend allemaal.
Zaterdag stuurden we ze de bossen rond het Dwingelderveld in. Het was guur en nat, maar al snel bleek dat de ouders zoals de kinderen zijn: ze vonden het prachtig. We hadden blokken steekschuim gekocht en de opdracht was om een bosstukje te knutselen. De moeders gingen enthousiast aan de slag, de vaders mopperden wat (mijn vader: ‘nou dat heb ik weer’. Eriks vader: ‘ik ben niet zo creatief hoor’). Allemaal valse bescheidenheid, want we gingen met vier kunstwerken naar huis.
‘Het is net alsof we wat te vieren hebben, maar er is niemand jarig of zo,’ zei Eriks vader.
‘Dat hebben we ook. Jullie hebben een huis voor ons gebouwd,’ zeiden wij. De lieverds.
Zondag had iedereen de tijd voor zichzelf. Mijn ouders wilden fietsen, Eriks ouders wilden wandelen en naar het theehuis. Wij struinden over het Dwingelderveld. Vlak bij Ruinen is een zwerfroute van Natuurmonumenten waar je van de paden af mag, vuurstenen vindt en door zompige velden kunt wandelen. Daarna liepen we over zandpaden terug naar het huisje. Het was een bijzondere route langs de rand van het natuurgebied, stil en vol met vogelbosjes. We zochten klapeksters, die hier in de winter wel eens zitten, maar vonden vooral huis-tuin-en-keuken-vogels zoals vinken en roodborstjes.
Tussen de bedrijven door fietsten Erik en ik heen en weer door de koude nattigheid om eten te halen en het programma draaiend te houden. Maar je weet: blije ouders is blije kinderen. Je krijgt er zoveel voor terug.
