Tag: Wandelen
-
Traditie: openen van het kampeerseizoen (met baby van zeven weken)
Ik wist al voor vertrek dat ik geen oog dicht zou doen maar Heike slaapt door de vrieskou heen. Is ze tevreden? Houdt ze nog van me? Of bezwijkt ze langzaam aan onderkoeling? ‘In Noorwegen leggen ze die kleintjes ook bij -20 in een skipak buiten,’ zegt Erik. Een paar minuten later hoor ik hem…
-
In het zwangere wilde weg: een korte pelgrimstocht langs de Rijn
Het maakt niet uit hoe lang of kort een pelgrimstocht is. Waar het in essentie om gaat is de tijd los te laten, door de elementen opgepakt te worden en opnieuw neergezet te worden – de reis zichzelf op je in te laten werken. Met 35 weken zwangerschap voel ik de onbedwingbare behoefte om nog…
-
Twee digitale boeken over buitenleven!
Een boek schrijven is een lang, intensief en onzeker project. In december lag het bij een freelance redacteur en kreeg ik het terug met 15 (!) pagina’s opmerkingen en suggesties voor verbetering. Er zaten dingen tussen die nog behoorlijk wat tijd kosten om te herschrijven. Iets waar ik in de laatste weken van mijn zwangerschap…
-
Zwanger in de bergen
Ik ga op de bank zitten en dekentjes breien, denk ik steeds. Toch ben ik per ongeluk al vier keer de bergen in- en uitgelopen sinds ik zwanger ben. Het is verleidelijk om met zwangerschapskwalen thuis te blijven. Maar ik merk, net als in het normale leven, dat ik me het sterkst voel als ik…
-
Paklijst bijgewerkt
Outdoorspullen, mijn enige zwakte. Waar ik het onvoorstelbaar vind dat iemand honderden euro’s uitgeeft aan een smartphone of schoenen, denk ik daar bij een nieuwe tent of slaapzak niet al te lang over na. Na jaren proberen en miskopen, weet ik precies wat ik wil, en meestal is dat niet goedkoop. De eerste opdracht voor…
-
Winterkamperen: zo blijft het leuk
‘Jij houd van kou,’ zeggen mensen als ik bij -20 buiten slaap. Ze denken dat ik een uitzonderlijke warmtehuishouding heb of dat ik in ijsbaden train. Het tegenovergestelde is waar. Ik heb het altijd koud, ook in de zomer. Maar ik vind winterlandschappen en het hoge noorden te mooi om thuis te blijven. Pas sinds…
-
Op de natte Drentse hei
Om de ouders te bedanken voor al het klussen namen we ze mee naar Drenthe. Van tevoren wisten ze niks, en man, dat vonden ze maar spannend. Een paar uur voor vertrek stuurden we een foto van een topografische kaart met omcirkeld kruispunt: zorg dat je om half 6 in Engeland bent. Voor avondeten wordt…
-
Bergwandelen op barefootschoenen
Een half jaar terug kochten we barefootschoenen. Ik twijfelde daar lang over. Aan de ene kant wilde ik alle geclaimde gezondheidsvoordelen wel eens uitproberen. Door een verdraaiing van mijn wervelkolom heb ik al pijn bij de simpelste bewegingen. Misschien was dit een oplossing? Aan de andere kant vond ik het commerciële onzin. Hoezo dure schoenen…
-
Noorwegen: niet weer naar de sneeuw?
Ik ben een paar keer eerder in Noorwegen geweest. De eerste keer was een week in de haven van Narvik, omdat daar het noordelijkste treinstation van Europa is (maar verder weinig om over naar huis te schrijven). De andere keren lag alles onder een dikke laag sneeuw: een winterbivak bij Fermunden, Hurtigruten-bootreis naar de Noordkaap…
-
Ontworteld: hoe verhuis je meer dan drie eeuwen West-Friese klei?
Ik ben verhuisd. Ontworteld en op een nieuwe plek geplant, zo voelt het, ook al is het de zesde keer. Sinds mijn 16e heb ik me nergens meer echt thuis gevoeld. En als ik eerlijk ben, wil ik terug naar waar ik ooit vandaan kwam, naar Andijk, al weet ik dat ik ook daar niet…
-
De roep, de rugzak, het pad (Krijtlandpad, Limburg)
Sinds het begin van de coronacrisis lonkt alles wat enigszins als buitenland voelt. Of in ieder geval een afleiding is van het dagelijkse gedoe. Permanent samen thuiswerken in een eenkamerappartement gaat boven alle verwachting goed. Een huis bouwen is meestal leuk. Maar na maandenlang praktische blabla en veel stres ben ik nogal moe. De inspiratie…
-
Natuurkamperen in Nederland
Wildkamperen in Nederland is nauwelijks meer mogelijk, vooral na het sluiten van de paalkampeerplaatsen dit voorjaar. Ons land is te klein, te vol en de natuur wordt te vaak als discotheek gebruikt. Ik bivakkeer nog regelmatig in het wild – zonder tent, zonder vuur te maken – omdat ik na een lange fiets- of wandeltocht…
-
Een blokje om met storm Bella
Storm Bella kwam precies op het moment dat we een wandeltocht gepland hadden, de dag na kerst. Ik had mijn rugzak al klaarstaan en was me mentaal aan het verheugen op het noodweer. Eriks vader zette ons in Veenhuizen hoofdschuddend uit de auto en vanaf daar was het maar een halfuur lopen naar het winderige…
-
Mijn favoriete natuurboeken
Voor natuurinformatie en inspiratie gebruik ik stapels boeken, in blogs verwijs ik daar regelmatig naar. Hier staan mijn favorieten. De lijst werk ik gaandeweg bij. Er is zo verschrikkelijk veel te lezen. Op zo’n lijst kunnen duizenden boeken staan. Waarom deze? Om de simpele reden dat ik ze zou missen als ze er niet zijn.…
-
Buitenmeditaties (de Hoge Venen)
Erik ging zijn ziel zoeken in de Alpen (zijn woorden). Ik treinde naar de Hoge Venen om ongeveer hetzelfde te doen. Ik had het hardcore buitenleven gemist. Fysiek zat het allemaal wel goed, want we hebben de afgelopen maanden door heel Nederland gefietst, maar ik zat er spiritueel doorheen, als je je daar iets bij…
-
De perfecte kop outdoor-thee
Het was makkelijk om een cynische blog te schrijven over de koffie-obsessie van Erik, maar moeilijker om met zelfspot over thee te schrijven. Ik zag dus (zie koffie-blog) een keer een filmpje over een Japanse theeceremonie in de Ardennen. Nacht, kampvuur, grote gietijzeren ketel, zware kopjes, meditatieve kruiden. En het raakte me. In de thee…
-
De perfecte kop outdoor-koffie
Ik heb nooit koffie gedronken. Ik denk dat ik het wel lekker vind, want ik houd van bitter. Soms neem ik een klein slokje espresso. Het is net als wanneer je voor het eerst bier drinkt. Je hele gezicht vertrekt terwijl je denkt: hier kan ik wel aan wennen. Ik heb koffiedrinken op heel jonge…
-
Zwitserland: Via Alpina Engelberg-Grindelwald
Echte bergen. Die scherpe, puntige. Ik had ze al zeker tien jaar niet meer gezien. Sneeuw en kou, dat herinnerde ik me nog wel van vorige winter. Maar ik was vergeten hoe de gletsjers en de steile kammen eruit zagen. En hoe de truttige Zwitserse dorpen misstaan bij al dat natuurgeweld. Of zijn ze zo…