Categorie: Wildernis
-
Een ruige Schotse herfst
Afgelopen week zou ik in Schotland gaan fietsen, maar ik was niet fit genoeg. Het valt me tegen hoe lang de effecten van een zwangerschap blijven hangen en omdat ik me permanent moe en overvraagd voel, had ik ook geen zin om te trainen. Maar de boottickets waren al geboekt en Erik en Heike zouden…
-
Met baby in de bergen
Eerder was ik zwanger in de bergen. Nu konden we Heike opnieuw de bergen laten zien. Na Ecolonie treinden we door naar de Alpen om onze kleine mee de hoogte in te nemen. Vanuit de dichte, warme bossen van de Vogezen reisden we naar de ruige, koude bergen van Zwitserland. Ondanks dat we langzaam gingen,…
-
Een ecodorp: zou dat wat zijn?
Tijdens de bouw van ons huis merkten we het al: we missen soms gelijkgestemden om ons heen. Mensen die ook groen bouwen en van buitenleven houden, waarmee me gereedschap en wasmachines kunnen delen, en samen op kunnen trekken. Daarom wilde ik al een tijdje bij een ecodorp kijken, om te ervaren hoe dat is. Op…
-
Traditie: openen van het kampeerseizoen (met baby van zeven weken)
Ik wist al voor vertrek dat ik geen oog dicht zou doen maar Heike slaapt door de vrieskou heen. Is ze tevreden? Houdt ze nog van me? Of bezwijkt ze langzaam aan onderkoeling? ‘In Noorwegen leggen ze die kleintjes ook bij -20 in een skipak buiten,’ zegt Erik. Een paar minuten later hoor ik hem…
-
Zo maak je een korte pelgrimstocht
Het maakt niet uit hoe lang of kort een pelgrimstocht is. Waar het in essentie om gaat is de tijd los te laten, door de elementen opgepakt te worden en opnieuw neergezet te worden – de reis op je in te laten werken. Met 35 weken zwangerschap voel ik de onbedwingbare behoefte om nog zo’n…
-
Twee digitale boeken over buitenleven!
Een boek schrijven is een lang, intensief en onzeker project. In december lag het bij een freelance redacteur en kreeg ik het terug met 15 (!) pagina’s opmerkingen en suggesties voor verbetering. Er zaten dingen tussen die nog behoorlijk wat tijd kosten om te herschrijven. Iets waar ik in de laatste weken van mijn zwangerschap…
-
Wildernisgids [5] Bike/Bivak/Bushcraft
![Wildernisgids [5] Bike/Bivak/Bushcraft](https://dichterbijdegrond.nl/wp-content/uploads/2022/05/dscf0045.jpg)
In februari begon ik aan mijn jaaropleiding in de natuur. Na vijf basisweekenden en twee trektochten begint het wildernisgevoel er lekker in te komen. We bouwden bivaks, leerden van alles over eetbare planten en liepen achter kompasnaalden aan in de Vogezen en Wales. In de loop van de maanden kreeg ik steeds meer zin om…
-
Zwanger in de bergen
Ik ga op de bank zitten en dekentjes breien, denk ik steeds. Toch ben ik per ongeluk al vier keer de bergen in- en uitgelopen sinds ik zwanger ben. Het is verleidelijk om met zwangerschapskwalen thuis te blijven. Maar ik merk, net als in het normale leven, dat ik me het sterkst voel als ik…
-
Berghut
Abisko/Narvik. September 2022. 7 dagen. 80km. I Alles is er. Romantiek. Kaarslicht om bij te schrijven. Storm, natte voeten die naar vuur snakken. De omhelzing van een houtgestookte hut. Mos op het dak. Standvastig in de grijze massa die overdag berg heet ‘s nachts sneeuwpiek. Schuilplaats. Heimdalshuis. Een naam van generaties terug. II Een vrouw…
-
Brokjes avontuur in een doodgewoon leven
We vertrekken altijd te laat. Twee uur voor zonsondergang hebben we eindelijk onze tandenborstels en tent in onze bikepackingtassen gepropt en zitten we op de fiets. We hebben thuis nog snel een bord curry naar binnen geschoven, de afwas laten staan, de computer dichtgeklapt. Er is een NTKC-terrein op twee uur fietsen van ons huis…
-
Winterkamperen: zo blijft het leuk
‘Jij houd van kou,’ zeggen mensen als ik bij -20 buiten slaap. Ze denken dat ik een uitzonderlijke warmtehuishouding heb of dat ik in ijsbaden train. Het tegenovergestelde is waar. Ik heb het altijd koud, ook in de zomer. Maar ik vind winterlandschappen en het hoge noorden te mooi om thuis te blijven. Pas sinds…
-
Nieuwjaarsdag in het Reichswald
Zo’n dertig kilometer van ons huis ligt de Duitse grens. We moeten een stuk industriepolder door – vlak, recht, grijs. Daarna begint het te heuvelen. De stuwwal van Nijmegen, het Reichswald. Het Reichswald (Rijkswald/Rijkswoud – lastig, zo’n taalbarrière) heeft het hokjespatroon van een productiebos alleen zijn die hokjes zo groot dat je dat als fietser…
-
Bergwandelen op barefootschoenen
Een half jaar terug kochten we barefootschoenen. Ik twijfelde daar lang over. Aan de ene kant wilde ik alle geclaimde gezondheidsvoordelen wel eens uitproberen. Door een verdraaiing van mijn wervelkolom heb ik al pijn bij de simpelste bewegingen. Misschien was dit een oplossing? Aan de andere kant vond ik het commerciële onzin. Hoezo dure schoenen…
-
Noorwegen: niet weer naar de sneeuw?
Ik ben een paar keer eerder in Noorwegen geweest. De eerste keer was een week in de haven van Narvik, omdat daar het noordelijkste treinstation van Europa is (maar verder weinig om over naar huis te schrijven). De andere keren lag alles onder een dikke laag sneeuw: een winterbivak bij Fermunden, Hurtigruten-bootreis naar de Noordkaap…
-
Ontworteld: hoe verhuis je meer dan drie eeuwen West-Friese klei?
Ik ben verhuisd. Ontworteld en op een nieuwe plek geplant, zo voelt het, ook al is het de zesde keer. Sinds mijn 16e heb ik me nergens meer echt thuis gevoeld. En als ik eerlijk ben, wil ik terug naar waar ik ooit vandaan kwam, naar Andijk, al weet ik dat ik ook daar niet…
-
De roep, de rugzak, het pad (Krijtlandpad, Limburg)
Sinds het begin van de coronacrisis lonkt alles wat enigszins als buitenland voelt. Of in ieder geval een afleiding is van het dagelijkse gedoe. Permanent samen thuiswerken in een eenkamerappartement gaat boven alle verwachting goed. Een huis bouwen is meestal leuk. Maar na maandenlang praktische blabla en veel stres ben ik nogal moe. De inspiratie…
-
Als alle weergoden samenkomen
Het nieuws stond er vol mee. Geen corona deze keer, zelfs niet de schaatspret die nog komen zou, maar een ander schijnbaar wonderlijk fenomeen: winterkampeerders. En dat in het meest gure weekend dat ik in mijn lange leven heb meegemaakt. Code rood, een sneeuwstorm, hoogwater. Alle weergoden kwamen op hetzelfde moment samen. En de natuurkampeerterreinen…
-
Natuurkamperen in Nederland
Wildkamperen in Nederland is nauwelijks meer mogelijk, vooral na het sluiten van de paalkampeerplaatsen dit voorjaar. Ons land is te klein, te vol en de natuur wordt te vaak als discotheek gebruikt. Ik bivakkeer nog regelmatig in het wild – zonder tent, zonder vuur te maken – omdat ik na een lange fiets- of wandeltocht…