Dichter bij de grond

Abisko/Narvik. September 2022. 7 dagen. 80km.

I

Alles is er.

Romantiek. Kaarslicht om
bij te schrijven. Storm,
natte voeten die naar vuur
snakken.

De omhelzing van
een houtgestookte hut. 
Mos op het dak. Standvastig 
in de grijze massa die
overdag berg heet

's nachts sneeuwpiek. Schuilplaats.
Heimdalshuis. Een naam van 
generaties terug. 

II

Een vrouw vraagt zachtjes 
of ze ons stoort 
met haar antieke geluiden. Rammelend
staal van wateremmers
kachel
die wordt dichtgeduwd.

Ze voedt ons
pannenkoeken en platte broodjes,

geur van warm deeg,
veegt het bloem in de
diepe groeven van de tafel
verankert de geborgenheid.

III

Een baby schommelt
al weken in mijn buik, groeit
als kool. Proeft de bergen van
binnenuit.

Soms praat ik met ze onder de sterren
de baby en de berg
twee-eenheid van oerkrachten.

IV

In het kaarslicht was ik
het roet van een pan, vraag ik me af

     wat de zin van het leven is
     welke weg we volgen
     of ons kind een jongen of een meisje wordt

Ik poets mijn tanden in
natte sneeuw, gehandschoende handen, reik 
naar ijskristallen die zich tegen de hemel
verzameld hebben. Geen
kraanwater
geen wasbak hier.

V

De ruigte van de dag 
is onder mijn nagels gekropen,
in mijn slaapzak gekropen, warme dons,
de roodomrande avond
jaagt over het rotsmassief.

Vannacht zal het waaien -
hard. Regenen.
De lucht zucht al onder
het gewicht van de wolken, onzichtbaar
in het donker. 

VI

Ik slaap als de midwinterzon in de wetenschap van wat er toe deed
vandaag.

Ik slaap in het geheugen van mijn spieren die weer zullen wandelen
morgen. Die in hun lange en korte levens niets dan wandelen deden. 
Een vlam die nooit
dooft.

Dat, en steeds weer voelen wat
de ochtend brengt.

Foto’s door Erik Venneman

Dit gedicht ontstond tijdens onze trektocht in Lapland, op de grens van Zweden en Noorwegen. September gaf herfstkleur aan de grijze rotsmassa’s. Hoog in de bergen viel verse sneeuw. Het zomertoerisme was voorbij maar het was nog niet te guur om ons traag en verwonderend door het landschap te kunnen bewegen.

We wisselden nachten in de tent af met berghutten om op te warmen en uit te rusten. Ik was vier maanden zwanger en extra gevoelig voor het leven dat achter ons lag, voor ons ligt, waar we vandaan komen, wat er voor ons toe doet.

Route-informatie, inclusief suggesties voor overnachtingen, vind je hier: link